Werkgroep Buitenveldert: 34e verslag – ma.13.07.09: 14 personen.
De bijeenkomst wordt geopend om 20 uur, de aanwezigen worden welkom geheten en uitgenodigd tot het doen van een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp.
Hierop doet B het volgende voorstel, hij zegt: ik ben nu hard bezig met het stoppen van mijn verslaving. En merk dat mijn relatie daarbij ook een rol speelt. Dat gaat dan niet zonder problemen. De spanning loopt geregeld hoog op. Hoe moet ik daarmee omgaan? Het gaat immers echt en helemaal om mijn probleem, mijn leven. Door de goed bedoelde raadgevingen van mijn naaste kom ik al heel gemakkelijk terecht in de draaikolk van verwijten over en weer. Kort gezegd: raak ik met de drank ook mijn relatie kwijt? Hoe moet ik dat allemaal hanteren?
Uit de reactie’s blijkt dat hiermee het gespreksonderwerp voor deze avond is bepaald en aldus wordt de gespreksronde in gang gezet:
C: Dit onderwerp is voor mij absoluut aktueel. Tijdens mijn opname in de kliniek De Skuul op Texel, is de relatie met mijn vrouw in een vacuum terecht gekomen – dat alles was moeilijk te hanteren – ik ben aan m’n verslaving gaan werken omdat ik in een spanlaken was terecht gekomen, vooral ook in de relatie met mijn dochtertje van 1 jaar – ik wilde weer in m’n kern komen en moest daarom tijd voor mezelf nemen – m’n vrouw voelde zich bij dat alles in de steek gelaten – maar toch moest ik die tijd nemen om m’n verslaving op te lossen – m’n vrouw voelde zich gewond, maar ik kon haar niet steunen – en die situatie duurt nog steeds voort – we zijn nu een jaar verder – ik ben zelf dolblij – probeer ook zelf de konsekwenties van m’n gebruik te ‘clearen’, maar zie haar gekwetst en gewond zijn en heb dus geen partner meer – heb de support van m’n geliefde zeer gemist – en omgekeerd geldt dat kennelijk precies zo – zelf worstel ik daar dagelijks mee…..
D: Ben zelf 2 jaar geleden door mijn partner voor het blok gezet – toen is mijn relatie op de tocht komen te staan – mijn partner is daar zeer van geschokt – het dreigend verlies van het gezin was voor haar een grote schok: zij wilde het gezin bij elkaar houden; ik heb grote bewondering voor haar; mijn eigen verandering heeft duidelijk een positief effect – realiseer mij dat ik 20 jaar niet tot weinig heb gecommuniceerd – zij ging tussen mij en de kinderen instaan; de oudsten komen daarover nu met mij praten…. kortom, het verhaal is nog lang niet afgerond…
E: tijdens mijn gebruik kreeg ik kennis aan een vrouw en ontstond een relatie die 6 jaar duurde – al die tijd heb ik haar voor de gek gehouden – wel kreeg ik altijd en overal de schuld van, maar ook kon ik altijd langskomen om te drinken; toch liep het fout; dat gebeurde in 2003 toe ik de portemonnaie van haar zoontje had geleegd om drank te kopen; via allerlei kliniek kwam ik tenslotte in De Skuul terecht: daar moest ik veranderen en met mij m’n partner: en dat laatste liep tenslotte toch in 2005 uit op het einde van die relatie. Maar het betekent nu wel dat ik zelf gezond op mijn benen sta!
F: gebruik en relaties hebben volgens mij veel met elkaar te maken – mijn eigen relatie eindigde middels mijn verslaving – de naweeen lopen echter lang door – het herstel ten opzichte van de familie kost veel tijd en moeite; overigens is de sociale code ook nog eens een keer ‘je moet een relatie hebben’…..en eigenlijk vind ik dat enorme onzin; veel moeilijker vind ik dat de relatie met mijn dochter is verbroken door de scheiding – zelf ben ik nu veel bewuster in contacten.
G: toen ik eenmaal was gestopt met mijn dwangmatig drank-gedrag, kwam ik erachter dat ik allerlei mensen in mijn omgeving lang en intensief had lopen misleiden. Natuurlijk eigenlijk mijzelf in de eerste plaats, maar zeker ook mijn partner en andere mensen rondom mij. Op den duur wordt dat een soort gewoonte, waarin ik zelf ook gevangen was. Zonder precies te weten, had ik op een moment ook wel in de gaten dat dit bestaantje van mij niet zo door zou kunnen gaan. Alleen was ik niet bij machte die rit naar de afgrond zelf om te buigen of te stoppen. Kortom, ik had in de gaten dat het zo niet zou kunnen doorgaan, maar was niet bij machte zelf aan de rem te trekken. Door geluk of toeval werd mij echter de helpende had toegestoken. En opeens begreep ik dat hier de kans lag op echte verandering. Een soort intuitieve impuls richting reddingboei. Ik leverde mijn verzet in. Ik gaf mij over. En ik merkte dat er iets wezenlijks in mijn leven ging verschuiven: dat bleek een absoluut nieuw begin te zijn – mijn bestaan stond geheel op z’n kop, geen steen bleef overeind, ik heb letterlijk alles ingeleverd en kreeg de kans opnieuw te beginnen en op den duur konden toen ook weer een deel van de oude contacten tot leven komen, worden hersteld. Niet alles. Ook dat heb ik leren accepteren. Dat noemen ze dan herstellen: voor mij bleek dat een proces van jaren, maar wel zeer de moeite waard.
H: ik schrik altijd als ten opzichte van relaties wordt gesproken met gebruikmaking van het bezittelijk voornaamwoord: mijn. Men zegt dan dus ‘mijn relatie’, als ware het een eigendom. En dat is dan ook meteen vaak zeer karakteristiek voor de hele situatie van onvrij gedrag, overheersing en benauwende afhankelijkheid. Zet daar het begrip dwangmatig gedrag/of te wel verslaving naast en je hebt een aantal kernbegrippen neergezet waar je de koude rillingen van over de rug lopen. Zo goed als het essentieel is je te bevrijden uit de dwangkoker van de verslaving, zou je datzelfde kunnen veronderstellen omtrent de verstikkende relatie die mensen kunnen ontwikkelen ten opzichte van elkaar en dan met name hun naaste. Zelf denk ik dat al die onvrijheden in elkaars verlengde liggen. Dus bij echt herstel hoort een grote schoonmaakbeurt ten aanzien van alles en iedereen, inclusief het inzicht dat je niet alleen vrijheid nastreeft voor jezelf maar minstens zo goed voor de mensen om je heen.
I: mijn relatie’s zijn allemaal verloren gegaan door m’n verslaving – dat gold ook ten aanzien van m’n kinderen: daar ben ik wel op de koffie gekomen. Maar: m’n lichaam wil ook iets, dat merkte ik een jaar geleden – toen nam ik iemand met me mee – hield daar een fysieke kater aan over – was trouwens bloed nerveus – geestelijk in de war – contact op een terrasje gaat nog wel, maar ik ben zelf niet overtuigd dat ik weer een relatie aankan – begeef me dus niet meer in het diepe – wel small talk – in de gevangenis kon je af en toe wel eens in de hoek ‘knijpen’, maar dan waren de frustraties later weer veel groter – gek is, ik heb rust gekregen toen m’n ex een andere man kreeg – trouwens een prima goser waar ik het goed mee kan vinden…
J: ik hou van werken – ben dominant – tot m’n kinderen gingen studeren was ik in de wereld en m’n vrouw alleen thuis – nu woont zij in Scheveningen – tot veertien dagen terug, zij tegen me zei: ik ben Den Haag zat – ze schildert nu – ze vroeg: jij bent de busseniss kikker – en ik wil nu naar Amsterdam: dus daar ben ik nu mee bezig…
K: vandaag heb ik net een boekje over verslaving uitgelezen; ben er inmiddels achter gekomen hoe bij verslaving allerlei schijnbaar verschillende onderwerpen toch met elkaar te maken hebben, d.w.z. wil ik mij werkelijk bevrijden, dan moet ik niet slechts stoppen met de drank maar zeker ook mijn verstoorde relatie met mijzelf en ‘de ander’ opnieuw bekijken en heroverwegen. Dat ligt allemaal op dezelfde golflengte. Ik ben daar inmiddels hard mee bezig. Kortom, stoppen met de drank, zonder ook op die nadere fronten te werken is tamelijk zinloos, dan loop je vroeg of laat toch weer vast.
L: ik heb langdurig een soort sukkelrelaties erop na gehouden teneinde gefeteerd te worden; had de neiging als kleinkind mij tegen de moederrol af te zetten – met drank en drugs door iedereen vooral aardig gevonden te willen worden – na het lezen van Slauerhof verminderde mijn behoefte aan relaties – zeker wat betreft mijn behoefte aan vrouwen.
M: ik had vooral moeite met alleen te zijn – relaties liepen stuk door de drank – ik wil dan de dienst uitmaken – heb niettemin graag veel goede vrienden – trap er steeds weer in – het is dan alles of nix – eigenlijk duurde het altijd te lang – er ontstond dan ergernis – en dan is de slijter dichtbij….
N: 4 jaar terug – mijn zoons gingen de deur uit – ouder overleden – zelf erg ziek geworden – vanaf toen ben ik alleen – heb het ik regelmatig heel moeilijk – zoons hebben dat pas na 2 jaar begrepen – was toen zelf erg eenzaam – contact met zoons nu prima – heb ook goed contact met de arts van de Jellinek en ook de arts van Juliana-oord – voel wel dat ik er nog niet ben – die eenzaamheid is nog niet opgelost….
O: het einde van mijn huwelijk had niets met drank te maken – was trouwens het initiatief van mijn partner – zelf was ik erg naief – kreeg eerst nog eens kanker – een plotselinge golf bloed uit mijn borst – mijn man wilde niet komen – toch ben ik niet eenzaam
– maar het was wel een grote schok – heel apart – pas daarna ben ik gaan drinken….
P: vanaf januari 2008 ben ik alleen – kind, hond, huis, katten, alles kwijt – alleen jongste zusje niet – andere relaties herstellen langzaam – vanaf dag 1 na opname: zie alle oude contacten weer terug – ben vooral ook als eigen ik weer aanwezig, niet meer afgeleid – daar is geen noodzaak meer voor – voel dat mijn leven weer op de rit komt – ben op de goede weg….
B: ik was in de war – ben dat nu nog meer – ‘t is al 31 jaar hommeles met mij en vooral tussen mij en mijn relatie: ik heb vanavond goed geluisterd en zal proberen dat ook allemaal te onthouden en practisch toe te passen – voorlopig heb ik nog maar weinig vertrouwen in mezelf – ik hoop op de been te blijven…..
De gespreksleider dankt B voor het onderwerp, verzoek eenieder enig geld in de groepspot te deponeren en sluit de bijeenkomst om 21.35 uur.
Amsterdam, 19 juli 2009.
